29.02.08
annemin ondorduncu dogum gununu hastahane kogusunda ablamın yapmıs oldugu tiramisu ve ustundeki renkli renkli notlar sayesinde "hepberaber" kutladık.
annem mutlu oldu, biz mutlu olduk. Allah bozmasın.
27.02.08
safer ayında oldugumuzu hatırlatacak seyler oluyor. annem kaza geciriyor, ablam zehirleniyor. daha fazla kaza bela olmadan atlatsak bari.
25.02.08
bugun hayatıma iki balık girdi, daha dogrusu ayakkabılarıma. bundan sonraki en az uc ayımızda beraber gezecekmisiz.
22.02.08
katıldıgım en guzel kına gecelerinden biri, belki de en guzeli, bu geceki idi.
20.02.08
yine hasta olup serum yedik. neyse ki bu sefer damarlarım beni utandırmadı.
18.02.08
kardan kıs
karın yagısını saatlerce camdan seyrettim. herkes uyuduktan sonra da dısarı cıktım. cunku hem yalnız cıkmak istiyodum hem de ortalık sakinlessin istiyodum. sakinlesti, cıktım. saat ikibucuga geliyodu.
once biraz yurudum bırg bırg sesler cıkararak. biraz kar yedim. guzel biyer bulup minik bi kardanadam yaptım, adını "karıs" koydum. onunla biraz muhabbet edip ayrıldım yanından. bırg bırg yuruyup caddeye cıktım. sagdan soldan kar yedim hep. kar cok sakin yagıyodu, cok sessiz cok guzeldi. icim kıpırdadı, uyanık bi arkadas bulup sevincimi paylastım. tekrar hastahane bahcesine gelip agaclarla kartopu oynadım. aa bi baktım yerde minik minik izler var. fare izleri oldugunu dusunuyorum ama emin degilim tabi, daha once gormedim ki hic. yaramaz, agacların arkasına saklana saklana yurumus bahcede. belki de kosmustur. ben olsam kosardım cunku ayaklarım usurdu galiba. gerci usumese de kosardım belki. daha once karda gezen fare gibi de hissetmedim, bilmiyorum ki.
bahceden caddeye inen merdivenler var orda. saydım, yirmi basamak. guzel bi merdiven. iste o merdivenin en alt basamagına oturup etrafı seyrettim. agaclara baktım, havaya baktım, sokak lambasına baktım, yol temizleme-tuzlama arabasına baktım. sofor de bana baktı, ben baska yerlere baktım. sırtımı duvara dayayıp uzun uzun seyrettim. kar taneleri oyle gamsız gamsız dusuyo ya, cok hosuma gidiyo. onların sakinligiyle ben de ferahladım, guzel oldu. sonra bi belediye arabasının soforu seslendi bana, oyle merdivende oturuyo gorunce sokakta kaldıgımı falan sanmıs. hastahanede refakatci oldugumu anlatınca usuyup hasta olmamamı tembihleyip gitti. bi sure sonra ben de kalktım, cok bile oturmustum zaten. yolumu uzata uzata tekrar bahceye gittim. acilin onundeki insanların gorus alanından cıktıgımı dusundugum biyerde, agacların arasına yere oturdum. saga sola baktım kimse yok, yattım geriye dogru. agzımı da actım. karlar agzıma gozume yuzume yagdı. insanın ustune kar yagdıgını gormesi cok guzel bisey bence. bana hep ölmüsüm hissini veriyo. insallah kabrim de o kadar sakin olabilir. Allah kabir azabından korusun.
biraz ölmüsüm gibi hissettikten sonra kalkıp oturdum yine. iyi ki de oturmusum cunku biri bana dogru geliyodu. ne kadar da meraklılar gece vakti karda tek basına oturan kıza. neyse. gelip cevap vermemi saglayabilcek bi soruyla konusmaya basladı. "noldu" demis olabilir. ters bisey olmadıgını acıklayabilmek icin konusmus olabilirim. hatırlamıyorum simdi. hasta olcaksın falan diyip elini uzatıp bana dogru hamle yaptı, pıt diye kalktım yaklasamadan. sonra orda ayakta konustuk biraz. adımı sordu, memleketimi sordu, hastamı sordu, okuyup okumadıgımı sordu, bisuru sey. ben ona bisey sordugumu hatırlamıyorum ama adının suleyman oldugunu, amcaoglunun tıp son sınıfta oldugunu, dayılarının seker hastası oldugunu, arkadası rahatsızlandıgı icin acile geldiklerini falan anlattı. sıkıldım ama ben. yalnız durmak istiyodum. konusurken bikac kere telefonuma baktım, en son baktıgımda da annemi bıraktıgım bi saat olmus ben yukarı cıkcam dedim. acilin icine kadar benle geldi, sıkılırsan ben buralardayım falan dedi. sen buralardasın diye sıkıldım diyemedim tabi ayıp olur. eyvallah dedim onun yerine.
asansorde kapusonuma dolan karları yedim ama bu sefer usudu bogazım. hem kar coktu hem de hızlı yedim ondan galiba. neyse odaya girdim baktım annem uyanmamıs. botlarımı cıkarıp ayaklarımı kalorifer peteklerinin arasına soktum. camdan seyrettim yine bi saat kadar. arada bikac kere dısarı cıkmak istedim ama ya suleyman asagıdaysa yine seklinde bi dusunceyle vazgectim. bi saat sonunda aman canım durmam yururum hep diye cıktım yeniden. bırg bırg bırg bırg bırg yurudum. cok yurudum yani. sonra donup tekrar annemin yanına geldim uyudum.
sabah gunes cıkmıs, karlar cıvıklasmıstı. iyi ki cıkmısım gece diye dusundum.
ilk dogumgunu pastası vosvos, ikincisi tır olan bi abicigin dogumgunu artık bugun. Allah hayırlı bi omur versin.
12.02.08
dun benim topikim icin hastaneye gittik; beni bırakıp anneme baktılar, bugun de hastaneye yatırdılar. ayın on besinde ameliyat olucak kısmetse.
neyse hadi bu seferlik bisey demiyorum. cunku gec de olsa topikimin sebebini ogrendim. ogrenmesem bisey derdim belki. bilemiyorum.
11.02.08
topik bitti sanmıstım ama bitmemisti. bugun anladım ki topik dun bitmis. ama belki yine bitmemistir. bir takım islemlerden sora anlayacagız insallah.
mutluyum bu arada.
02.02.08
taze bitti topik.
